Mogelijk werken sommige onderdelen van onze website niet naar behoren. Voor een optimale beleving bekijkt u onze website het beste in Chrome of Firefox.
Elk jaar op 5 september vraagt de Spinal Cord Injury Day aandacht voor mensen met een dwarslaesie. Dit jaar is het thema eHealth, voortgekomen uit de aanpassingen die Covid-19 meebrengt in de zorg.
Op deze dag delen wij het verhaal van Carsten, die sinds 2017 met een hoge dwarslaesie leeft. Deze zomer kreeg hij een dubbele S-PIN operatie om zijn handfunctie aan beide kanten te verbeteren. Dit is een nieuwe specialistische behandeling waarbij zenuwen worden verplaatst. Een gespecialiseerd team van Roessingh en de ziekenhuizen MST (Enschede) en ZGT (Hengelo en Almelo) vormen het team neurohandchirurgie en werkt hierbij samen met een Zwitserse topchirurg.
“Sinds ik met een dwarslaesie leef, is zelfstandigheid één van mijn belangrijkste doelen, “vertelt Carsten. “De afgelopen maanden heb ik hard getraind om mij zoveel mogelijk zelf te kunnen redden. Dat ging goed maar ik merkte steeds vaker dat het ontbreken van een handfunctie mij beperkte. Ik ben daarom op zoek gegaan naar een mogelijkheid om toch iets aan mijn handfunctie te kunnen verbeteren. Zo kwam ik bij het team neurohandchirurgie van Roessingh terecht. Of eigenlijk kwam het team bij mij terecht.”
“Zo kun je dat inderdaad zeggen ja,” vult Leontien Bies aan, fysiotherapeut en coördinator van het handenteam. “Ik ontmoette Carsten voor het eerst bij een screening van ons handenteam bij zijn eigen revalidatiecentrum op locatie. Carsten vertelde ons daar over zijn wens om zijn handen meer te kunnen gebruiken en samen met hem hebben we de mogelijkheden bekeken en na verdere screening uiteindelijk de S-PIN operatie geadviseerd.”
“Als het goed is kan ik binnenkort mijn vingers weer actief strekken,” legt Carsten uit. “Dat klinkt misschien niet heel spectaculair, maar voor mij betekent het net weer een beetje extra zelfstandigheid. En ook al kan ik straks misschien maar een klein gedeelte van alle handelingen iets makkelijker doen door nieuwe trucjes aan te leren, voor mij is het dat waard. Als ik nu bijvoorbeeld mijn jas wil aantrekken moet ik eerst mijn vingers gestrekt duwen voordat ik mijn handen door de lussen krijg. Dat hoeft straks hopelijk niet meer, dan kan ik mijn vingers zelf strekken. Het is misschien klein voorbeeld, maar voor mij heel waardevol. Ik moet nog wel geduld hebben, de S-PIN heeft veel tijd nodig om ‘in te groeien’ zoals dat heet, dat kan maanden duren.”
“Dat klopt, geeft Leontien aan. “De eerste tekenen van het effect van de S-PIN zijn pas na 4 tot 18 maanden te zien. Het is een lang traject. Na de operatie was Carsten twee weken klinisch opgenomen in Roessingh. Daarna ging hij naar huis, met spalken en oefeningen. Op vaste momenten in het hersteltraject zijn er controle afspraken waarbij we met het team bekijken hoe het gaat. Ook de eigen eerstelijns handtherapeut van Carsten is hierbij aanwezig. Sinds vorig jaar de coronacrisis uitbrak doen we deze afspraken zoveel mogelijk via beeldbellen, ook voor Carsten. Dat wisselen we af met fysieke afspraken bij Roessingh om het herstel en de handfunctie nog nauwkeuriger te kunnen beoordelen.”
Carsten: “Voor mij is dat handig, het scheelt aardig wat reistijd en energie, al had ik dat er ook best voor over gehad. Een ander voordeel is dat mijn eigen handtherapeut op deze manier makkelijk kan meekijken en instructies krijgt over de oefeningen die ik moet doen. Afhankelijk van hoe de zenuwen ingroeien kan het nog even duren voordat ik mijn vingers kan strekken. Leontien heeft uitgelegd dat er tijdens dat traject regelmatig controleafspraken zijn, ook weer deels via beeldbellen, om in de gaten te houden hoe het zich ontwikkelt. Dat is fijn om te weten, ik vind het beeldbellen een prettige manier van communiceren. En verder kan ik altijd bellen als er iets is of als ik een vraag heb. Pas geleden drukte ik per ongeluk op het bel-icoontje op mijn tablet. Even later belde Leontien terug. Toen hebben we toch even de tijd genomen om te bespreken hoe het gaat. En Leontien heeft meteen ook wat vragen kunnen beantwoorden waar ik mee zat. Best handig, bellen met je therapeut, ook al was het per ongeluk!”