Mogelijk werken sommige onderdelen van onze website niet naar behoren. Voor een optimale beleving bekijkt u onze website het beste in Chrome of Firefox.
Bram Klunder (34 jaar) liep door een zuurstoftekort bij zijn geboorte een subdurale parese op. Bij een subdurale parese ontstaat er druk op de hersenen, wat kan leiden tot neurologische symptomen zoals verminderde spierkracht of verlamming. Bij Bram werkt zijn been niet goed en liep hij daardoor met een kromme rug. Ook heeft hij een lichte vorm van autisme. In 2003 kwam hij bij Roessingh terecht, omdat hij ondanks zijn lichamelijke beperkingen meer uit het leven wilde halen. Hij vertelt over zijn ervaringen:
“Omdat mijn been niet goed werkte moest ik gebruikmaken van een looprek. Hierdoor liep ik erg krom. In 2001 heb ik een vier uur durende operatie aan mijn voet gehad, waarbij spieren zijn verlegd en verlengd. Ik heb na de operatie bijna een jaar lang gerevalideerd en een half jaar dagbehandeling gehad bij de Hoogstraat Revalidatie. Door de operatie kon ik eindelijk weer rechtop staan. Ondanks de succesvolle operatie en mijn revalidatie bij de Hoogstraat ervaarde ik nog steeds constante pijn. Toen ik bij de Hoogstraat uitbehandeld was, werd ik doorverwezen naar Roessingh, Centrum voor Revalidatie.
Intussen werd er onderzocht of botox misschien een oplossing kon zijn voor de pijn. Botox heeft er voor gezorgd dat ik geen pijn meer heb. Als de botox uitwerkt, komt de pijn weer terug. Daarom moet ik vier keer per jaar in het Deventer Ziekenhuis opnieuw botox laten spuiten.”
Een brief met doelen voor een mooier leven
“Toch liep ik op een gegeven moment weer vast in mijn leven. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken. Ik wilde meer uit mijn leven halen. Ik heb toen een brief geschreven. In die brief beschreef ik de problemen die ik had met mijn bewegingspatroon, op het gebied van sport, zelfredzaamheid en op psychisch vlak. Met deze brief ben ik naar Roessingh gegaan en heb ik gevraagd of ze mij hiermee konden helpen. En dat kon! Ik ben toen 12 weken lang één dag in de week bij Roessingh geweest. Alle therapieën had ik toen op één dag, wat best intensief en vermoeiend was.
Een van de punten in mijn brief was ‘zelfredzaamheid’. Het was mijn wens zelfstandig ergens naartoe te kunnen gaan. Ik wilde niet altijd de regiotaxi bellen om ergens naar toe te kunnen. Bij Roessingh vroegen ze me of een scootmobiel misschien iets voor mij was. Ik heb toen aangegeven dat ik dit graag wilde.
Ik hoorde dat veel mensen een scootmobiel verschrikkelijk vinden, maar zodra je beseft dat het voor meer zelfstandigheid en zelfredzaamheid kan zorgen, kijk je er echt anders naar.”
Rekening houden met persoonlijke uitdagingen
“Doordat ik een lichte vorm van autisme heb ervaar ik in drukke ruimtes veel prikkels, waardoor ik soms dichtsla. Mijn omgeving vindt dat vaak apart, maar bij Roessingh is dat helemaal niet raar. Zo had ik tijdens het sporten bij Roessingh last van de drukte en de vele prikkels in de sportzaal. Er is toen geregeld dat ik kon sporten zonder aanwezigheid van anderen. Dat vind ik zo fijn aan de werkwijze van Roessingh. Er wordt echt rekening met je gehouden.
Op psychisch gebied kreeg ik ook hulp. Hoe haal ik het beste uit mijn leven? Ik zei bijvoorbeeld altijd ‘ja’ tegen mensen in mijn omgeving. Ik wilde altijd goed zijn voor iedereen, totdat de psycholoog me vertelde dat ik mezelf ook voorop mocht stellen. Door de hulp die Roessingh mij heeft gegeven, voelde ik me echt gezien als de persoon die ik werkelijk ben. Ik ben toen pas echt van mezelf gaan houden.
Door mijn verhaal te delen, wil ik andere patiënten bij Roessingh laten weten dat het helemaal niet raar is als een revalidatietraject zwaar voelt. Bij Roessingh mag iedereen zichzelf zijn en is er heel veel mogelijk!”