Mogelijk werken sommige onderdelen van onze website niet naar behoren. Voor een optimale beleving bekijkt u onze website het beste in Chrome of Firefox.
Een patiënt vertelt over haar pijnrevalidatie bij Roessingh.
Tot voor negen weken zat mijn geest gevangen in een lijf dat alleen maar pijn deed en veel ongemak met zich meebracht. Doemscenario van rolstoel en antidepressiva leek niet meer ver weg. De luie stoel werd mijn overlevingsstoel. Ik zat in een cocon en sloot mij steeds meer af van alles en iedereen om mij heen.
Mijn enige houvast in die periode was de wetenschap dat ik in juli zou starten met de pijnrevalidatie. Verder was ik mezelf volledig kwijt en niet alleen ik was mezelf kwijt, mijn man was zijn vrouw kwijt en mijn zoons hun moeder. Gelukkig heb ik al die tijd mijn motivatie voor pijnrevalidatie kunnen vasthouden.
De eerste week van de pijnrevalidatie was onwennig en ik ging door een emotionele achtbaan. Al snel echter kreeg ik een gevoel van warmte, veiligheid en vertrouwen, waardoor ik mij ontvankelijk en kwetsbaar durfde op te stellen. Dat is echt te danken aan jullie deskundigheid, jullie motiverende, inspirerende en prikkelende houding en respectvolle bejegening, ieder vanuit zijn/haar eigen invalshoek.
Langzamerhand ging ik steeds meer de samenhang van alles zien en leerde ik ACT (Acceptance and Commitment Therapy) kennen en ging het zoveel mogelijk toepassen en integreren in mijn dagelijkse leven. Ik ben me nu steeds beter bewust van lichaamssensaties en lichaamssignalen en daarbij behorende onderliggende emoties en kan mogelijkheden tot spanningsregulatie toepassen. Mijn lichaamsbewustzijn is weer aanwezig. Ik "voel" weer, anders dan pijn. Het begin om te handelen naar lichaamssignalen is er en ik oefen met ander gedrag om tot waarde gerichte keuzes te komen.
Waarden die voor mij belangrijk zijn, heb ik geformuleerd en ik ben bezig concrete acties richting waarden te formuleren. Een aantal acties probeer ik al in de praktijk te brengen. Alles bevindt zich nog in een fragiel evenwicht en volharding en gemotiveerd blijven zullen de komende tijd en de rest van mijn leven belangrijk zijn. Doordat ik "voel" dat het me heel veel brengt, zal het gaan lukken.
Hindernissen op deze weg en terugvalpreventie bespreek ik nog graag met jullie. Al met al voel ik mij energieker, mobieler, vrijwel niet meer somber en voel ruimte en "voel" weer. Pijn heb ik aanvaard en ik ga nu op weg naar een voor mij waardevol leven. Ik ben een andere vrouw geworden.
E.J.